(review) ένας αχινός, κάτι μπότες, οι The Flying Eyes, οι Golden Animals, live στο An (14/9)

Τις περισσότερες φορές τα πράγματα στη ζωή είναι απλά. Και χρειάζονται κάποιες μικρές δόσεις ευτυχίας για να απογειωθούν. Και μία τέτοια μικρή δόση ήταν και η συναυλία των The Flying Eyes με τους Golden Animals, το βράδυ του Σαββάτου (14/9) στο Αn. Δύο συγκροτήματα παλιομοδίτικης αντίληψης για το rock n’ roll και τη ζωή γενικότερα όπως φαινόταν ξεκάθαρα από τις (άθλιες) στιλιστικές επιλογές τους, αλλά τόσο μα τόσο απολαυστικά που αμέσως μπήκαν στην κατηγορία «έβλεπα μία φορά το μήνα».

Το περίεργο δίδυμο των Golden Animals έχει μελετήσει άριστα τα vibes και την ψυχεδέλεια των Doors και κατ’ επέκταση του αρχηγού τους, Jim Morrison. Ο τραγουδιστής/κιθαρίστας λίγο περισσότερο σταρ και τζόβενος για τα γούστα μου αλλά την δουλειά του την κάνει με τον καλύτερο τρόπο. Η παρουσία όμως που αναμφίβολα κεντρίζει τα βλέμματα στα χρυσά ζώα είναι η ντράμερ. Μία αιθέρια παρουσία με ένα κατάλευκο φόρεμα, έπαιζε τύμπανα και ταυτόχρονα έκανε κάτι κολλητικά «ουουου» ως backing vocals που από κάποιο σημείο και μετά τα αναζητούσες στο τραγούδι. Περίμενες πότε θα το ξανακάνει. Με ένα ιδιόμορφο στήσιμο στα τύμπανα σε τράβαγε με το πόσο άνετα «γέμιζε» τα τραγούδια, που περιφερόντουσαν κάπου μεταξύ Doors, Led Zeppelin και blues. Η εμφάνιση της μου θύμισε πολύ έντονα την PJ Harvey… αλλά σε ντράμερ.

Μετά από μία ώρα ανέβηκαν οι The Flying Eyes στη σκηνή και έτσι χωρίς φρου φρου καταλάβαμε πως είναι ένα ψυχωμένο και αψεγάδιαστο hard rock live. Με δύο (ή τρία;) encore οι τύποι πέρασαν σχεδόν όλη την δισκογραφία τους. Ρόκαραν αδιανόητα πιστά με τους δίσκους τους, τράβηξαν τους περίπου 150 παρευρισκόμενους σε ένα πάρτυ που ο γράφων μόνο σε μεγαλύτερα live είχε ξαναδεί (Orange Goblin, Clutch). Ο ήχος ήταν από τους καλύτερους που έχω ακούσει στο An, ενώ όταν έπιαναν τα «δύσκολα» και ανοιχτά, σχεδόν post rock σημεία τους, όλοι μέναμε με το στόμα ανοικτό. Μέχρι και λίγο Red Fang άκουσα. Ή ίσως να είμαι σε παροξυσμό. Δεν θυμάμαι πόση ώρα έπαιξαν αλλά δεν ήταν αρκετή. Ούτε το I Wanna Be Your Dog ήταν.

Φωτογραφική απορία 1: από πότε επανήλθαν στη μόδα οι καουμπόικες μπότες;

Φωτογραφική απορία 2: από πότε η ηλικιακή ομάδα 16-21 έρχεται, ξέρει τους στίχους και γουστάρει φουλ σε τέτοια live; Μάλλον έχω γίνει ένας κωλόγερος και έχω χάσει επεισόδια.

Φωτογραφική απορία 3: Τι-ήταν-αυτό-το-αδιανόητο-όργανο-που-έμοιαζε-με-ηλεκτρικό-πριόνι;

Φωτογραφική απορία 4: Πόσο χτύπημα από τη μοίρα μπορεί να θεωρηθεί ότι ο ντράμερ των The Flying Eyes χτυπήθηκε από αχινό (!) στο χέρι;

Κείμενο: Φιλ. Γ.